Miłość stracona...

bo najgorsza tęsknota to taka, kiedy osoba, którą kochasz siedzi tuż obok Ciebie, a ty wiesz, że on nigdy za Tobą nie zatęskni i nie pokocha Cię tak, jak ty kochasz jego...

Miłość złamana, miłość stracona
Miłość smutna, nieukojona.
Serce zmiażdżone i rozłamane
Pozostawione i zapomniane.

Głowa pęka od refleksji
Cisza tak głośna, zero cesji.
Ciało woła „Biegnij, on czeka”
Dusza tłumaczy „ On nigdy nie zwleka…

On nawet nie wie, że ty go kochasz,
I całą wieczność po nocach szlochasz…
Bo on swą miłością inną naznaczył
Na Ciebie teraz spojrzeć nie raczy”

,„Lecz ja go kocham” – krzyczysz zawzięcie.
I ściskasz w dłoni jego zdjęcie.
„Za późno kochana. On już nie wróci.
Miałaś swą szansę” – los cicho zanucił.

I ta melodia po niej została.
Piosenkę jedną napisała.
A potem z życiem się rozstała
I śmierci odważnie zasalutowała.

Miłość złamana, miłość stracona
Miłość gorzka, nieodwzajemniona.
Popchnęła dziewczynę na kraniec świata
Gdzie nadal szlocha kolejne całe lata…

[ 30 . V . 2009 ]

autor

Avrilkalavigne22

Dodano: 2009-06-30 16:25:21

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie