miłość to cierpienie

Miłość jest jak ciernisty krzew
Czasami zadaje mi rany
Myślami wśród wysokich drzew
To dlatego bo nie jestem kochany
Rozklejam się gdy słyszę kobiecy śpiew
Wtedy myślę o tej jedynej
Mam dylemat
Jestem głęboko rozczarowany
Myślę ciągle na jej temat
A ja wciąż nie jestem kochany
Kiedy to wszystko przeminie?
Kiedy odżyje na nowo?
Kiedy moje serce swe skrzydła rozwinie?
Kiedy wypowiem to jedyne słowo?
Słowo wieczne i prawdziwe
Kocham cię! a me serce jest wciąż cierpliwe!

autor

onething

Napisany: 2005-04-12 Dodano: 2005-04-13 07:26:45

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie