Miłość uczy latać i spadać...

Gdy jestem przy niej, słów mi brakuje bo serce mnie kuje
I wszystkiego mi brakuje,
Potok łez płynie, wraz z łzami nadzieja ginie,
Mam nadzieja była ona...
Gdy ją straciłem, straciłem sens życia,
Płomień nadziei już zgasł...
Zimno robi się mi, z zimna serce drży
Serce już nie bije, bo miłością nie żyje
W jej rękach czuło się bezpieczne, jak by miało żyć wiecznie
Teraz już żyć wiecznie nie będzie,
Wiecznie tylko będzie bolało...

Zawsze bedzie w moim sercu :(

autor

donzulan85

Napisany: 2005-08-28 Dodano: 2005-08-28 13:21:05

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie