Miłość Zimowa

Widziałem jeden przebłysk
odległej ode mnie planety.
W mgnieniu nikłe odbicie
odmroziłem na chwilę ocean.
Jedna łza i okruch
zachowałem ją w pamięci.
Krótki szczery szept
rozdrapał moje serce.
Do końca życia już jeden cel
lot na Venus za skarby świata.

Otulić ją
zastygnąć
w czasie.
Oszukać przeznaczenie
muszę wyprzedzić śmierć.
Zanim wyschną rzeki
muszę odgonić
niepotrzebny cień.
Ożywić jej rubin
i zatańczyć pośród mgieł.

***

Kolejna rana i znowu sól
tak po prostu, żebym czuł ból.
Twardnieje skóra z każdym miesiącem.
Odwraca się ode mnie Słońce.

Nie chcę widzieć tych oczu
kochałem kolejny raz.
Boję się winy swojej i łez.

Przysiadam na uboczu
jak barbarzyński głaz
przed chwilą z Tobą, teraz bez.

Głupoty bezmiar
i za naiwność kara.
Uroiłem sobie znowu coś.

Skomli ma bestia
w serca pieczarach
myślałem, że mam w sobie coś...

co pozwoliło by wystarczyć
być balsamem na twój mrok.
A nawet nie wiem, z kim mam walczyć
pięknie zaczęty nowy rok!

autor

Wiwern

Napisany: 2014-01-19 Dodano: 2014-01-19 15:09:01

Ten wiersz przeczytano 864 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie