Miłość i życie

Wiatr co ciosa gałęzie drzew
Słońca promień co ogrzewa twarz
Pielęgnują wspólnie ciernisty krzew
Co pózniejszą nagrodą masz

W mądrych słowach głębia ukryta
Których czar zniewala z nóg
Rozumie ten którego dusza umyta
A serca kamień mądrości wróg

Kiedy się kocha, a jest to prawdziwe
Ciernistej róży odczuwa się smak
Wtedy się wierzy a jest to godziwe
Że niebo moje pokaże mi znak

To co siedzi w każdym od wieków
Zapis ma swój w magicznych snach
Ty decydujesz czy zmienisz w człowieku
Czy rzuci teraz na trumnę piach

autor

Piotrek

Napisany: 2004-08-16 Dodano: 2004-09-24 09:47:17

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie