O miłości do śmierci

Mój głos nigdy się nie usłyszy
skrawek ruszania przezroczystymi ustami
a przeraźliwie z drugiego końca serca krzyczy
o miłości do śmierci
o zatraceniu i pysze
o najbardziej głuche dźwięki
A przecież to wydarzyło się w przyszłości
żyłem tym co się nie stało
serce rodziło się w głowie
a ból narastanie potęgowało
Przecież nie jestem stworzony z siebie
mnie od nigdy nie było
myśl stała się kroplą
i wszystko się rozmyło
Czy mogłem być lepszy?
Ale po co mnie wymyślono?!
Miałem nie być wcale
a stałem się koroną cierniową

autor

Derealizacja

Napisany: 2018-03-08 Dodano: 2018-05-06 22:12:25

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie