Miłości kęs

Kocham nieznużenie
Po śmierć i marzenie
Do końca dni
Zachodów słońca nieprzerwany jeszcze ciąg

Boskie jarzmo w mej duszy
Uwolnić się nie mogę
Nakazene mi kochać nieprzerwanie
Aż po czeluści otchłanie

Gdyż miłości prawdziwej
Zaznałem kęs
Dotknąwszy nieskończonego
Bezkres ogarnął me ego

Przykazane mi
Olśniewać i zatrważać Ją
W cichości serca
Nie uciszać mocy głosu większego.

autor

Sew

Napisany: 2007-09-17 Dodano: 2007-09-17 01:03:12

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie