Miłości kwiat
zielonookiemu aniołowi któremu ofiarowałem żar duszy i serca płomień
Kwiatem cudownym jest miłość
na skraju przepaści rosnącym
zerwało go wielu jej pożądających
niewielu w przepaść strąciła
W jej przepastne otchłanie
tchnienie swego rzuciłem losu
moim imieniem cierpienie
zapomnieniem przeznaczenie
śmierć bólu
ukojeniem
autor
cieńanioła
Dodano: 2011-05-09 12:38:18
Ten wiersz przeczytano 438 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Tak...śmierć bólu ukojeniem, jakież to siły nami
rządzą , że choć kochamy nie zawsze możemy być
razem...
Takie to rzeczy miłość wyprawia z człowiekiem.