Miłością i grzechem

W tym dnia świtaniu rodzi się nadzieja,
myślą spokojną uskrzydlając ducha,
gdy odrzucając każdy lęku przejaw,
w siebie się wsłucham.

We mnie jest miłość, ta życiowa siła,
nią się kierując o mądrość jest prościej,
czuję jak równo krew pulsuje w żyłach,
a serce rośnie.

W życiu jak w boju nietrudno o rany,
odwaga w cenie, nie natura płocha,
gdy mam świadomość ze jestem kochany,
potrafię kochać.

Miłością żyjąc, nie wiem co samotność,
zawsze ktoś bliski w moim sercu mieszka,
nie żywię uraz choć łatwo mnie dotknąć,
bo dusza grzeszna.

autor

karat

Napisany: 2012-02-27 Dodano: 2012-03-07 07:18:21

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie