MIM

a wiesz, tak być nie powinno, na środku tej sceny
niechaj poleje się wino....niech brawa nie milkną,
niech ludzie bisują a zakochanym niech anioły grają.

strasznie spodobał mi się Twój wiersz.Mimo iż w cyrku
nie występuję mam czasami takie chwile, że czuję się
jak ten MIM:( samotna, bo mimo tylu pięknych słów
kiedy jest mi dobrze, nie słyszę ani jednego kiedy mi
źle...

Każdy z nas jest aktorem na scenie życia... jedni
grają swe role lepiej inni gorzej... ale komu to
oceniać?

Długo siedziałam i nad tym myslalam tak prawda niby
zabawny ale jak głęboki twój wiersz .

Mim, ktoś kto ma nieść radość uśmiech, kiedy zaczyna
płakać jest obrazem największego z możliwych smutków.
Wokół niego szydzą z niego widzowie, jakby sami
zapomnieli o własnych bólach i porażkach...obraz
beznadziejny lecz jak najbardziej prawdziwy czasem. "
Był osamotniony, chociaż wokół tyle oczu" piękna
metafora samotności człowieka w tłumie innych osób,
gdzie wszyscy grają swoje rolę nie mogąc zdobyć się na
szczerość szydzą z drugiego człowieka w ten sposób
własne słabości ukrywając. Jeden z najpiękniejszych i
najsilniejszych w swoim wyrazie wierszy jakie
kiedykolwiek tu miałem okazje poznać...

Bardzo ciekawe zestawienie: zabawne, cykrowe ujęcie
... smutnej, przejmującej sytuacji. Wyraża głębokie
zrozumienie uczuć i skłania do refeksji ...

Smutna historyjka, przejmująca, dlatego nie napiszę
podoba mi się. Wiersz umiejętnie poprowadzony,
zaciekawia i trzyma w napięciu.

Takie sobie wybrał zajęcie, żeby rozweselać innych,
jednak żeby to robić, trzeba mieć uśmiech w sobie.
Inaczej tym większa rozpacz u niego im głośniej śmieją
się z niego ludzie...

Wiatr tęsknoty mu tylko przez zęby świsnął" ładna
przenośnia i jest w tym wersie coś pozytywnego mimo że
wiersz kończy się krwawiącym sercem