M...jak Monika, monos,

„Może nawet bywa trochę dzika, Może nawet nazbyt żywa bywa – To nieważne! Ważne, że Monika, Kiedy uszczęśliwia innych, Sama jest szczęśliwa”.

.

...imię późnołacińskie o niejasnej etymologii (z greki) monica 'jedyna, samotna' albo 'mniszka'. Imię znane jako należące do matki św. Augustyna...w Polsce nadanie imienia od XV w. ...w ostatnich latach popularność wzrosła...

Monika...imię żeńskie...4 maja, 27 sierpnia...
Moniczka, Monik, Mońka, Moniś, Monieczka, Mona, Monia, Monisia,


Jaka jest Monika, pytam dzisiaj siebie,
trudno w kilku strofach opisać przymioty,
gdy idzie o córkę, prawdy nie pogrzebię,
sercem wesprę słowa...no to do roboty!!!

Imię nie do końca jasne w pochodzeniu,
twierdzi się, że ono od greckiego "monos"
to niepowtarzalny egzemplarz w znaczeniu,
...może od 'monache', samotności da los.

Jest kobietą rzutką, fałszu nie kupuje,
powie to co myśli, słowa lustrem duszy,
gdy z czymś nie po drodze, żółci nie żałuje,
w odruchu potrzeby i kamień poruszy.

Już jako dorosła, życiem doświadczona,
żyje własnym rytmem ścisłe według planu,
mąż, syn jej opoką, pracą naznaczona,
trosk nie pozamiata, u niej brak dywanu.

W biegu koncentracja, aby i nie zbłądzić,
kalkulacja w locie, co się jej opłaca,
swą wyjątkowością potrafi zamącić,
uporem, postawą szczęścia smak wzbogaca.

Ceni ład, porządek, marzy o swym domu,
rodzina w nim ważna, tam oazy szuka,
gospodyni dobra, zna gdzie, jak i komu,
na forach kontakty, wymiana, nauka.

Zwierzęta jej konik, pieski w szczególności,
cierpienie i krzywda bardzo ją dotyka,
zawsze jakiś Falko doświadcza miłości,
a w odwzajemnieniu, przyjaźń ją spotyka.

Daje z siebie wszystko, gdy jest doceniana,
z kolan się podniesie, mimo przeszkód wielu,
role porozdziela, nie ma w niej i "pana",
dla niej ważna szyja, głowa znakiem celu.

Monika jest twarda, w sercu myśl wrażliwa,
wie co znaczy przykrość, przechowa ją pamięć,
na odcisk nadepniesz, uczucia pozrywa,
jej ostatnie słowo, to przyczyna napięć.


........
Taka jest Monika, jedno z moich dzieci,
przytulam ją ciepło, ona też to czuje,
muśnięta wadami, zaletami świeci,
zna co ból i radość, życie wciąż smakuje.

....mojej córce...jak twierdzi, byłam jej wiersz winna...

Myśleć, to co prawdziwe...czuć, to co piękne...kochać, co dobre - w tym cel rozumnego życia... Platon

autor

Halina53

Napisany: 2017-02-21 Dodano: 2017-02-21 18:17:43

Ten wiersz przeczytano 2074 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Rodzina Okazje Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie