M...jak Monika, monos,
„Może nawet bywa trochę dzika, Może nawet nazbyt żywa bywa – To nieważne! Ważne, że Monika, Kiedy uszczęśliwia innych, Sama jest szczęśliwa”.
.
...imię późnołacińskie o niejasnej
etymologii (z greki) monica 'jedyna,
samotna' albo 'mniszka'. Imię znane jako
należące do matki św. Augustyna...w Polsce
nadanie imienia od XV w. ...w ostatnich
latach popularność wzrosła...
Monika...imię żeńskie...4 maja, 27
sierpnia...
Moniczka, Monik, Mońka, Moniś, Monieczka,
Mona, Monia, Monisia,
Jaka jest Monika, pytam dzisiaj siebie,
trudno w kilku strofach opisać przymioty,
gdy idzie o córkę, prawdy nie pogrzebię,
sercem wesprę słowa...no to do roboty!!!
Imię nie do końca jasne w pochodzeniu,
twierdzi się, że ono od greckiego "monos"
to niepowtarzalny egzemplarz w znaczeniu,
...może od 'monache', samotności da los.
Jest kobietą rzutką, fałszu nie kupuje,
powie to co myśli, słowa lustrem duszy,
gdy z czymś nie po drodze, żółci nie
żałuje,
w odruchu potrzeby i kamień poruszy.
Już jako dorosła, życiem doświadczona,
żyje własnym rytmem ścisłe według planu,
mąż, syn jej opoką, pracą naznaczona,
trosk nie pozamiata, u niej brak dywanu.
W biegu koncentracja, aby i nie zbłądzić,
kalkulacja w locie, co się jej opłaca,
swą wyjątkowością potrafi zamącić,
uporem, postawą szczęścia smak wzbogaca.
Ceni ład, porządek, marzy o swym domu,
rodzina w nim ważna, tam oazy szuka,
gospodyni dobra, zna gdzie, jak i komu,
na forach kontakty, wymiana, nauka.
Zwierzęta jej konik, pieski w
szczególności,
cierpienie i krzywda bardzo ją dotyka,
zawsze jakiś Falko doświadcza miłości,
a w odwzajemnieniu, przyjaźń ją spotyka.
Daje z siebie wszystko, gdy jest doceniana,
z kolan się podniesie, mimo przeszkód
wielu,
role porozdziela, nie ma w niej i
"pana",
dla niej ważna szyja, głowa znakiem celu.
Monika jest twarda, w sercu myśl wrażliwa,
wie co znaczy przykrość, przechowa ją
pamięć,
na odcisk nadepniesz, uczucia pozrywa,
jej ostatnie słowo, to przyczyna napięć.
........
Taka jest Monika, jedno z moich dzieci,
przytulam ją ciepło, ona też to czuje,
muśnięta wadami, zaletami świeci,
zna co ból i radość, życie wciąż
smakuje.
....mojej córce...jak
twierdzi, byłam jej wiersz winna...
Myśleć, to co prawdziwe...czuć, to co piękne...kochać, co dobre - w tym cel rozumnego życia... Platon
Komentarze (29)
Fajnie piszesz o Monice Podoba się
Pozdrawiam serdecznie Halinko :)
Bardzo ładnie! Pozdrawiam!
Podoba się!
Po pierwsze dlatego, że tak mam na imię :)
Po drugie, bo wiele się zgadza ;)
Pozdrawiam :)
Z wiersza jak wynika, mało takich ludzi z zaletami się
spotyka. Pozdrawiam
Miłego wieczoru.
Mam córkę Monikę :)
JAK ZWYKLE DOBRY WIERSZ!
cóż ja
Monika radość ma...
+ Pozdrawiam :)
znow usunieta:)
bliskie mi imie:)
super imie i kobieta:)
tylko te od Kulfona znam, swietna,
pozdrawiam:)
Halinko
Moja córa tez ma na imię Monika,
przyznam mało wiedziałem o tym imieniu....
:)
Pozdrawiam serdecznie jak zawsze!
Ale fajnie! Córka pewnie się ucieszy ;) Ciekawie i z
humorem napisałaś o Monice, miło się czyta :)
Tez mam Monikę w rodzinie :)