Młodzieńcza miłość - roz. XXXII

Pozdrawiam Was kochani i dziękuję, za sympatyczne komentarze. Zapraszam, na kolejny rozdział opowiadania:)


Rozdział XXXII

Niezwykłe było to przywitanie, po prawie półrocznej przerwie. Obie panie były tak wzruszone, że nie były w stanie opanować łez. Ania była szczęśliwa że w końcu mogła uściskać mamę, a i Elżbieta nie ukrywała ogromnej radości, że po tak długim czasie może wreszcie przytulić córkę. Kiedy już dotarły do domu, tam czekał chłopak Ani z kwiatami, a także wykwintny obiad z pysznym deserem. Gdy już zjedli, zaczęło się rozpakowywanie a tym samym wyjawienie niespodzianki, jaką Ela przygotowała dla Ani i Jacka. Oboje bardzo się ucieszyli, że będą mieli wigilijne potrawy z polskich produktów i to już nawet gotowe. Wyszło na to, że zamiast zabierać się za gotowanie, mogli wszyscy pójść razem na spacer a właściwie pozwiedzać miasto. Kiedy Elżbieta wyjeżdżała z Polski, nie czuła jeszcze klimatu zbliżających się świąt jeśli chodzi o wystrój miasta i w ogóle, a tu u dzieci, wszystko już tchnęło Bożym Narodzeniem. Cieszyła się tym że tutaj jest i że córkę ma w zasięgu ręki, ale kiedy pomyślała o samotnie spędzającym święta Zenku, było jej bardzo przykro - brakowało jej tych czasów, kiedy to Boże Narodzenie spędzali wszyscy razem. Co prawda Zenek nie był przykładnym mężem ani też ojcem, ale wigilia i święta były wyjątkowe – w te dni, zawsze był trzeźwy i taki wręcz normalny. No ale to już przeszłość która nie wróci i trzeba było się przyzwyczaić i dostosować do nowej rzeczywistości. Kiedy wrócili już z długiego spaceru po mieście, zasiedli do kolacji i nie było końca rozmów, które trwały do późnych godzin nocnych. Zostały jeszcze dwa dni do świąt, a konkretnie do wyczekiwanej przez nich wigilii. Właściwie wszystko było już przygotowane, a dzięki temu że i kolacja wigilijna również, był więc czas na wspominanie, spacery i ubieranie choinki. Ten przedświąteczny czas mijał w tak cudownej atmosferze, że aż chciało się żyć. Nadeszła wigilia a wraz z nią, zapachami przepełniony cały dom. Ten niepowtarzalny wręcz nastrój stwarzał tak wyjątkową atmosferę, że sama w sobie była magiczna. Po uroczystej kolacji pełnej radości i miłości, nastąpił czas rozdania podarków, a także i śpiewania kolęd. Była godzina pierwsza w nocy, kiedy to skończyło się rodzinne kolędowanie, a i czas na spoczynek. Nazajutrz, podczas gdy Elżbieta jeszcze smacznie spała a Jacek brał prysznic, Ania przygotowywała świąteczne śniadanie. Naszykowała tego tyle, że nie sposób było zjeść. Zaraz po śniadaniu, Jacek obmyślił plan całego dnia, a Ania z mamą go zatwierdziły. Ten piękny słoneczny dzień aczkolwiek trochę mroźny, zaczęli od małego spacerku po pobliskim parku, następnie dalszy ciąg zwiedzania miasta i wyprawa na lodowisko. Kiedy zaczęło już szarzeć, kierowali się w stronę domu na późny obiad.

autor

Isia05

Napisany: 2016-11-22 Dodano: 2016-11-22 00:22:27

Ten wiersz przeczytano 1452 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie