O mnie...

W mych oczach podejrzenie i smutek.
Zaś za mało miłości i wiary.
Oczy me zielone, wielkie, słodkie i błyszczące.
Dusza z nich mówi przez iskier tysiące, które ze źrenic lecą jako rubiny ogniste.
Wiszę nad piekła ognistym potokiem i cały rajski ogród mam przed swym okiem.
A w nim piękne dziewice czekające na swych wiernych w raju po swej śmierci...
Jestem prochem bez ducha.
Nieśmiertelność wygląda z mych źrenic.
Na mym obliczu cudowny rumieniec,
wiecznym i świeżym błyszczy się szkarłatem.
Jakby posypany kwiatem.
Me włosy jak hiacynty płyną.
Z wzniesioną głową daję włosom płynąć po mych ramionach.
Nagły urok chwyta me źrenice i myśl pogrąża w dumy tajemnicze.
Ciche me oblicze, uśmiechu dołki i tchnienie duszy każdego poruszy...

autor

trampex666

Napisany: 2007-11-23 Dodano: 2007-11-24 12:27:26

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie