Moc miłości

Tezę mam do potwierdzenia,
by dowodem już się stała.
Szczęście bierze moc z cierpienia,
które nam ofiarowała.

Bóle głowy, śmieszne mdłości,
gdy ujrzymy obiekt marzeń.
To przyczyną jest miłości,
i następstwem dalszych zdarzeń.

Szkolne lata, grunt wspaniały,
na podchody i zaloty.
Też afektu ideały,
i związane z nim kłopoty.

Bo nauka choć konieczna,
odchodziła w dal nicości.
Gdyż nie była już bezpieczna,
kiedy raził grom miłości.

I te fajfy, dyskoteki,
tańce w światłach przygaszonych.
To rzucało wręcz człowiekiem,
chwilą uczuć odurzonym.

Później spacer, miłe słowa,
pierwsze w życiu przytulenia,
i historia już gotowa…
czasu co tkwi w mych wspomnieniach.

Teza jest do potwierdzenia,
lecz dowodem już się stała.
Miłość bierze moc z cierpienia,
które kiedyś darowała.

autor

Grand

Napisany: 2007-10-30 Dodano: 2008-02-27 09:43:45

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie