Modlitwa

Pisać słowa nieudolne,
By z duszy odleciały
Jak ptaki ze złotej klatki.

Pisać pod zaczarowanym imieniem,
By choć słowem oczarować
Pisać bo brak odwagi by powiedzieć.

Trzymam się tego skrawka wolności,
By przez wizję świata oczu zamyślonych
Egoistycznym krokiem eremity
Schodzić w głąb siebie.

I znowu wam przyślę kartkę z podróży,
Co wieczny obraz w pamięci zostawia
Widząc tych którym nie mogłem pomóc
Modlitwą poety ich pozdrawiam.

autor

Kmicic

Napisany: 2006-10-08 Dodano: 2006-10-08 10:06:43

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie