Tęsknota

Stoi tu dopiero parę wiosen,
Suche, nagie, bez przyjaciół słabym się stało
Toczy zabójczą walkę z losem,
Cóż mu więcej pozostało?

Po korze płyną kropelki żalu
Gałązki bezwładnie wiatrem smagane
Czekają na wiosnę, co idzie pomału
Nie chcą już dłużej czuć się same.

Wspominają radosne rozmowy z listkami
Co na słońcu, tak pięknie tańczyły
Jak się wpatrywali w księżyc nocami
Kiedy świat wydawał się taki życzliwy

Czemu teraz tak martwo stoisz?
Jesień przyszła by lato piękniejsze się stało
Przyjaciele wrócą nie potrzebnie się trwożysz
To nieszczęście, szczęścia kwiat wydało.

autor

Kmicic

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-10-07 00:07:10

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie