Modlitwa

Naucz mnie żyć, w udręce, w niemocy,
gdy zimny cynizm i duma z charakteru,
wyostrzyły zmysły, uciekam z problemami,
nastroszyłam kolce i zostałam jeżem.

Pokaż mi jak żyć, tamte dni wspominam,
mieć rację – to niewiele, stara waga emocje
rozważa, w roku węża – niesyk i jad gadziny
przeważył szalę, zrzuciłam prześladowczą skórę.

Znasz pisma święte ojców, pod pokrywą pokory,
zgotowano przestrogi i zacierki do zupek,
przecedzono przez sito moje przewinienia
pycha pozostała, gdy rozsądek uciekł.

J.G.

autor

jadgrad

Napisany: 2018-03-31 Dodano: 2018-03-31 11:07:10

Ten wiersz przeczytano 1074 razy

Oddanych głosów: 109

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie