Modlitwa do Słońca

Cieszyć z życia trzeba nauczyć się
Umieć patrzeć na świat oczyma Boga
Uświadomić samemu sobie o istnieniu dobra

Patrząc za okno widzę zachodzące słońce
Czerwieni się za niebieską barwą
Patrzę i słyszę muzykę tylko dla ducha

Słyszę i czuję zapach wieczora
Co chwilkę źrenice mienią się w zachwycie
Zaraz zajdzie, zginie w błękicie

Coraz bardziej dusze koi mi
Coraz silniej rany serca goi
Teraz chcę mi się żyć
Teraz nie muszę śnić

Teraz i ciało moje tańczyć pochciewa
Moja dusza dosięga nieba
Wiem radość trwać nie będzie długo
Bo już znika, umyka
Dokąd pędzisz?

Chciałbym wykąpać ciało w radości lata
Chciałbym oczyścić duszę nie przez mego brata
Chcę zmienić się
Jednak braknie sił

Mówię sobie
Nie jestem przecież taki zły
Nie skrzywdziłem motyla
Nie złamałem kwiatu

I przez moje poczynania nic nie zmienia się
Wszystko jest takie samo i przez to jest ze mną źle

Dusza niegdyś biała, co dzień plamiona przeze mnie zostaje
Czyszczona, bielona i tak czystą się nie staję

Dlatego nie umiemy cieszyć się sekundą
Nie umiemy, choć tak mocno chcemy

To długi czas wbrew pozorom, kiedy życie kona w nas
Krótka w radości ramionach
Jaka piękna jest ta chwila, kiedy mówię sobie dość
Mówię nie czyniąc wielkich dzieł

Jaki piękny zachód słońca
Czasem lepiej spojrzeć w niebo
Zachodzącemu słońcu rzec
Zabierz me smutki, zabierz grzech
Bym mógł z życia w pełni cieszyć się

Do jutra o wędrujące słońce
Jutro też opowiem
Jutro zdradzę wszystko Ci

A Ty wyniesiesz niepokoje moje
Gdzieś daleko w ciemny kąt
Gdzieś daleko z tąd!!

I pocznie kwitnąć suche plemię, owocem obdarzając świat!

autor

Froniu

Napisany: 2003-05-18 Dodano: 2005-12-16 18:13:11

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie