Modlitwa - zagubiona milość

Tak, nawet ja nie boje się
Paść w homerycznym boju!
Bo wiara w jutro strzeże mnie,
W czas wojny i pokoju.
Tak trudno, bowiem wolnym być,
Gdy ciążą klęsk kajdany,
Lecz w duszy głębi nadal się tli
Ogień NIEPOKONANY!

Ateno, twój głos nie kłamie!
Jak słońca blask i burzy grom,
Niezłomne potęgi dziejów z łoskotem łamie.
Pokonasz gniew i stłumisz ból!
Obudzisz pokolenia!
Poruszysz serc zamarły rytm,
By wznieść się z łopotem orlich skrzydeł nad Ziemią.

Ateno, twój głos nie kłamie!
Jak słońca blask i burzy grom,
Niezłomne potęgi dziejów z łoskotem łamie.
I za nasz świat, za nasze dni,
Co płyną w dal, jak fale.
Za ziemski glob, hen w gwiezdny pył
W galaktyk świetliste szlaki, dalej…

dla wszystkich z sercowymi problemami.. a otacza mnie takich masa XD

autor

Yumi

Napisany: 2007-02-01 Dodano: 2007-02-01 18:44:49

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie