mogłeś poczekać z tym trochę
Pamięci dr. Romualda Krygiera, krajoznawcy, etnografa, popularyzatora wiedzy
jak to tak umrzeć zimą
twarda ziemia nie chce
wpuścić grabarzy dygoczą
z zimna i odgarniają śnieg
kto to widział odejść
gdy drzewa milczą rozebrane
do naga a ptaki tłuką
się bez celu i kraczą
mogłeś poczekać z tym trochę
mogłeś wiosną
teraz pamięć przymarza
wszystkim do policzków
Komentarze (4)
Żadna pora nie będzie dobra. Wyrazisty tekst.
Pozdrawiam :)
"mogłeś poczekać z tym trochę"tak patrze na Twój
wiersz i myslę sobie że śmierć sama w sobie nie jest
zła(znam ją z autopsji1993 rok),może nawet nieźle
inspirować -tylko jako ona sama-zawsze przychodzi za
wcześnie,boli gdy zabiera bliskich-dobry wiersz
Piękny wiersz. Pozdrawiam.
mi też się podoba, dobrze przekazany smutek po
śmierci, ładne metafory