*moi kochani...*

Wasze słowa poraniły moją skórę i zachlapały krwią mój świat
Wasze śmiechy zagłuszyły mój śmiech i zakrzyczały moje szczęście

Ale to nic, mam jeszcze ciało i swoją klatkę
Ale to nic, mam jeszcze krew i swoją pustkę

Na twarzy, koło policzka, ciemna, ciężka plama...
To chyba krew! To na pewno krew!
A nie... to tylko łzy

Umysł przestał już stosować wyparcie
i przemieszczenie też nie pomaga

Wybawienie nadeszło nagle
Śmierć i brak pośmiewiska(wreszcie).
Chyba o to chodziło?

autor

P&L

Napisany: 2007-03-20 Dodano: 2007-03-20 15:06:56

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie