Moim przyjaciołom...
Pamiętam górski szlak
marzenia w plecaku ściśnięte
tuż obok czyjaś twarz
i pierwszych miłości rumieńce
pamiętam tak jak dziś
te drogi do nikąd przed siebie
gdy nikt nie liczył dni
imiona pisane na niebie
pamiętam morza szum
i serca w bursztynie zaklęte
nieważnych ludzi tłum
i wiarę że zawsze tak będzie
choć minął jakiś czas
i zdjęcia przyblakły już trochę
to twarze te sprzed lat
o pamięć mnie nigdy nie proszą
bo ten kim jestem dziś
to Oni w swych myślach i słowach
to dla Nich jest ten wiersz
z nadzieją że kiedyś Ich spotkam
Brakuje mi Was...
Komentarze (4)
Wspomnienia, wspomnienia... Ileż to pięknych chwil
przeżyło się razem z przyjaciółmi - nic dziwnego, że
teraz się tęskni. Czytając wiersz odczułam, że
pragniesz przywołać ten czas i spotkać się z nimi
znowu.
młodzieńczych lat i przyjaciół z tamtych lat zawsze
będzie brakować, tylko wspomnienia tam będą kierować.
O matko jakie piękne wspomnienie...na jawie bym
osobiscie na amen zapomniała dawne twarze, lecz
powracaja w snach czasami ..Pięknie napisałaś
Piękny wiersz otulony wspomnieniami...Wyblakłe
fotografie...chwila wzruszenia...Wspaniały wiersz dla
przyjaciół!