Mój 11-nasto zgłoskowiec

Do wszystkich złamanych serc

To młody mężczyzna, lat dziewiętnaście
Czuły, samotny, zatrzymał się w czasie
A zegar w pokoju cały czas tykał
Wrażliwy człowiek się w sobie zamykał

Wartościowi ludzie w życiu tak mają
Że mimo zła świata wszystkich kochają
A on mimo ran miał serce różane
Raz kwitło, raz więdło i tak na zmianę

Swoim wszystkim wrogom krzywdy wybaczył
Okiem współczucia w szkole na nich patrzył
Spojrzenie złudne na uczucia mieli
,,Ja jestem w związku" tak sobie myśleli

Raz w życiu pokochał kogoś prawdziwie
Myślał codziennie o nim miłościwie
Bo życie jest jak kwiat, kwitnie powoli
Lecz moja miłość inne życie woli

Bo to co czytasz jest teraz przeszłością
I nie wolno zamartwiać się przyszłością
Najważniejsze by żyć teraźniejszością

Ciąg dalszy nastąpi
Może

autor

Wbóluduszysercepęka

Napisany: 2019-04-01 Dodano: 2019-04-01 07:39:24

Ten wiersz przeczytano 874 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie