Mój Anioł...
Jesteś Aniołem...
Na moim własnym niebie...
Zapalasz, i gasisz gwiazdki...
Użyczasz mi skrzydeł
By na marzeniach
Móc wznieść się ponad wszystko...
Odganiasz smutek
Złotym pyłem
Zebranym,ot tak, z księżyca...
W myślach kołaczesz się
Pukając wciąż do serca
Gubiąc drogę raz po raz...
Jaśnieje Twe serce
W popiele
Rozpraszając mroki dni i nocy...
autor
kasiuniakk
Dodano: 2008-03-28 12:56:08
Ten wiersz przeczytano 486 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz dobry. Lekki i rytmiczny. Ciekawa puenta.
Skłania do refleksji.
Pieknie, delikatnie jak skrzydełka motylka, wrażliwie
o nim - o tym Aniołku.
Naprawdę bardzo mi sie podoba. +
tak delikatnie..błogo..piękny ten Twój Aniołbardzo
przyjemnie sie czyta Twój wiersz jest lekki jak
piórko..;ładnie/+/