Mój Anioł Zbawienia

...wszystko przed Nią było niczym...

Ona jest inna niż dotychczasowe dziewczęta,jest tajemnicza skryta i rzadko uśmiechnięta.

Gdy pierwszy raz Ją w szkole zobaczyłem ,smutek na Jej ciemnej twarzy odkryłem.

Była smutna jak jesień tego dnia,była samotna zagubiona tak jak byłem i ja.

Lecz gdy w końcu na odwagę się zebrałem gołębia z pocztą do Jej zamku wysłałem.

Serce kołatało mi jak młot w czasie tej rozmowy, czułem się młody niedoświadczony na rozmowę z Nią nie gotowy.

Gdy rozmowa ta niezwykła toczyc się zaczęła dotarło do mnie,że to Jej szukałem,że to Jej magia mnie ogarnęła.

Nadchodząca pora balu maturalnego była sprawczynią naszego spotkania nieprzeciętnego.

Tańcząc na parkiecie pierwszy Ją ujżałem,siedziała przy stole z przyjaciółką,porozmawiac z Nią chciałem.

Podszedłem tak nagle,znienacka z zaskoczenia,spojrzałem w Jej oczy pełne zachwycenia.

Wymienialiśmy zdania,słowa,całe ich miliony !!! I wtedy poczułem, że jestem uszczęśliwiony !!!

Gdy konwersacja dalszego przebiegu nabrała porwałem Ją do tańca,tak jak mi dusza kazała.

Porwałem Ją niczym ludzką duszę porywa poezja,ubóstwiałem Ją wywyższałem i nie była to herezja.

Jej ruchy przypominały dym na wietrze raz ciemniejszy wyraźniejszy momentami zanikający lecz nadal zmysłowy i przenikający.

I choc wzrok Jej często unikał mojego żarzącego spojrzenia,ja wiedziałem że to jest mój Anioł,mój Anioł zbawienia...

..to dzięki Niej zacząłem życ pełnią życia..

autor

The Silent Man

Napisany: 2006-10-29 Dodano: 2006-10-30 00:02:34

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie