MÓJ PRZYJACIEL CIEŃ

Jestem domatorem i nie szukam wrażeń,
spokój, ciepło domu bardzo sobie cenię.
Uciekam się często do wspomnień i marzeń,
taki pozostanę - chyba się nie zmienię.

Przyjaciół nie pragnę bo oni zdradzają
i na nich nie liczę gdy jestem w potrzebie.
Tłumaczą wykrętnie, że czasu nie mają,
najlepiej jest liczyć jedynie na siebie.

Lecz wyznam w sekrecie - jednego mam druha,
kiedy słońce świeci chowa się za plecy.
Choć proszę by nie szedł nie chce się posłuchać,
tylko się uśmiecha zapewne dla hecy.

To cień, który za mną jak pies wiernie chodzi,
odstąpić mnie nie chce, więc go akceptuję.
Swoim towarzystwem wcale mi nie szkodzi,
na sercu jest raźniej i lepiej się czuję.

Tylko gdy jest burza albo zachmurzenie,
na darmo go szukam i znaleźć nie mogę.
Wtedy jest mi smutno i czuję zmęczenie,
pokonuję dalej swą życiową drogę.

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2015-09-27 Dodano: 2015-09-27 21:49:18

Ten wiersz przeczytano 1149 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie