Mój skrawek ziemi
Wszystko co mam
to skrawek ziemi z tujami i żywopłotem
a w środku bryła z szarego kamienia
i krzyż
przychodzę tu i mówię kocham
potem siadam na ławce
bo dla mnie to dom rodzinny
i jestem u siebie
czasami szlocham
mamo
przyszłam bo wiesz
zgubiłam swoje życie
wszędzie szukałam
nawet pod prąd i nigdzie
i jestem sama
przyniosłam różę
niechcący złamałam
zmrok zapadł taki jak wczoraj
dziś
pora na mnie
przyjdę na pewno
bo nie mam dokąd iść
autor
Elżbieta21
Dodano: 2009-11-05 10:42:04
Ten wiersz przeczytano 497 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Smutny, ale piękny...
Wiem niejedno o samotności i popapranej miłości. Mam
także pomnik pod którym leży pół mojej duszy.
Samotność jest chyba najgorsza:-(
smutna jest samotność ... pozdrawiam ciepło