Moja droga

Był taki czas w moim życiu,
że wszystko na nowo zaczęłam,
zostawiłam marzenia uśpione
a obok złożyłam pragnienia.

Dwadzieścia lat poniżenia,
i zdrady,i braku miłości,
obrączkę rzuciłam swą w przepaść,
i drogą ruszyłam samotnie.

I gdy tak stawałam na nogi,
i rany się już zabliźniały,
po raz pierwszy w mym życiu tak pewnie,
tak pewnie me nogi stąpały.

Na drodze nie rosły stokrotki,
nie rosły azalie i bzy,
ale nie było kamieni,nie było płaczu i drwin.

Aż w pewien zimowy wieczór
na drodze zjawiłeś się Ty.
Uparcie dążyłeś do celu,
by w życie moje się wbić.

Ja balam się,miałam już władzę
nad każdym ze swoich dni.
Tak wiele mi obiecywałeś,
tak piękne być miały me sny.

To wszystko co kurzem pokryłam,
w co wierzyć już nawet nie śmialam,
to wszystko na tacy podałeś,
to wszystko od dziś dostać miałam.

Tak ufnie jak dziecko do matki,
tak ja w Ciebie wierzyłam,
i wspólnie z Tobą mój drogi,
twym szlakiem ja podążyłam.

Gdy pierwszy z kamieni mnie trafił
obmyłeś me łzy w pocałunkach,
przyrzekłeś że nigdy na drodze
już więcej kamieni nie spotkam.

Gdy drugi głaz spadł na drogę,
już sama go w przepaść rzuciłam,
a potem z kamieni i głazów
mur wielki wzdłuż ułożyłam.

Rany na rękach powstały,
ja łzami je wszystkie obmyłam,
przy Tobie kochany wciąż trwałam,
przy Tobie mój miły wciąż byłam.

Gdy grad na barkach poczułam,
i usłyszałam Twój głos,
to Twoja wina kobieto,
ja Ciebie dziś już mam dość.

Stanęłam, a raczej upadłam,
i w pozie modlitwy zastygłam,
podniosę się kiedyś, szepnęłam,
i twarzą o beton zaryłam.

autor

Sara SZost

Napisany: 2001-04-09 Dodano: 2007-04-09 22:47:01

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie