roz(od)bieranie

rozbieram cię z bieli delikatnie
rozsuwając poły zakładek słodkich
noszących jeszcze ślad Twoich dłoni

uwalniam zapach...

on pierwszy eterycznie wznosi się kusząc
rozbijając każdą cząstkę powietrza
i chłonę cię z każdym oddechem
i wdechem większym

przenikasz mój umysł...

jesteś tak blisko dziś aż sięgam cie
a ust twych smak oddalony błagam
o muśnięcie chociaż jedno
dominując zmysły ogień wzniecasz

wsuwam dłonie w biel...

delikatnie chwytam opuszkami palców
nagość myśli każdej dziewiczej
rozchylam z nabożnością układając
intymność przed twarzą

i chłonę chłonę całą...

szczytując każdy znak pisma
jaki ubrałaś w podświadomą biel
uczuć otwartych jak intymność nagiego ciała
i w tą samą mgiełkę co szał wyzwala

aż do pożogi...

autor

D.A.R.E.K.

Napisany: 2010-10-17 Dodano: 2010-11-25 09:00:03

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie