Moja kraina
Pamieci wszystkich których znałam...
Jak ciężko mi teraz do Ciebie pisać
I prosić byś mi wybaczył.
Ja nie potrafię już tak żyć,
Z dala od Ciebie,
Daleko do szczęścia a jeszcze dalej do
prawdziwego życia,
Jakie mogłabym mieć,
Tylko przy Tobie.
Wybrałam...
Być może niewłaściwą drogę
Ale według mnie najlepszą jaką mogłam pójść
po tak długim czasie. Wiem też że będę tego
bardzo żałować.
Tylko, że mnie już naprawdę bardzo męczy
nieskończone czekanie na cuda,
W które i tak nie wierzę i nie chcę
wierzyć.
Nie umiem zamknąć tego rozdziału aby móc
żyć dalej normalnie.
Nigdy nie będzie tak jak ja bym chciała.
Nienawidzę żyć...
Oddychać...
Zbyt bardzo mnie to męczy i chyba będzie to
najlepsze i najkrótsze wyjście z całej
sytuacji.
Kocham Cię i zawsze będę.
Jednak są sprawy o których Ty nigdy tak jak
inni się już nie dowiesz.
One pozostaną już tylko wspomnieniem w
sercach niektórych ludzi.
Taką małą cząsteczką mnie tutaj.
I wierzę, że przetrwają,
Będą miłością do końca świata, przez
wszystkie nieszczęścia...
nienawiści...
niespełnione marzenia...
ból...
strach...
cierpienie...
poprzez radość...
cuda...
wiarę...
Tam będzie mi lepiej, każdy z nas
pozostawia tam cząsteczkę siebie po to żeby
móc po nią kiedyś wrócić, Ja właśnie
stanęłam przed tymi drzwiami, których boję
się otworzyć bez rozstania z Tobą.
Tego ostatniego pocałunku którego, żadne z
nas nie będzie mogło podarować na usta
drugiego. Dotyku, które przeszyje ciepłem,
otuli na wszystkie chłodne wieczory i
pozwoli zasnąć w przesiąknięte zimnem noce.
Bez strachu i nienawiści. Próbowałam
walczyć, uwierz, że ja naprawdę się
starałam przetrwać wszystko co tak męczyło,
ale dłużej nie potrafię.
Nie mam sił… po prostu chce już
zasnąć.
Marząc, że pewnego dnia znowu skryję się w
Twoich ramionach,
I będę mogła spać spokojnie.
Marzyć jak dziecko o dniach w których
słonce wiecznie świeci, wszystko jest
proste i jasne.
To co zapisało się w historii pozostanie
już tylko wspomnieniami, nie można tego
wskrzesić, po prostu się nie da, życie jest
na tyle skomplikowane.
Pozostawmy to wszystko…
Na zawsze w pamięci....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.