MOJA MAŁA OJCZYZNA - ŁUKÓW -...

Okolice muszą być przepiękne!!!
Pozdrowionka :))

Witaj Ewuś! nie przychodziłam do Ciebie, bo myślałam
że to wciąż ten sam wiersz! ale jaja!!

Pozdrawiam cieplutko :))

Już mnie przekonałaś :) uwielbiam takie zdrowe czyste
klimaty i blikość przyrody. Męczy mnie ten betonowy
świat, który ciągle się wokół mnie rozrasta i tęknię
za bliskością natury i spokojem, zapamiętanym z
dziecińtwa...

To ja podziekuję Jureczkowi za dodatkowe wiadomości o
Łukowie.Napracowałeś sie kochany
patrioto.Dziekuję,dziekuję dziekować nie przestanę
dopóki buziaczka nie dostanę:):)

Dopiero dzisiaj/też miałam awarię/.
Bardzo mi siępodoba taki lokalny patriotyzm i ciepłe
spojrzenie na swoje miejsce i gniazdo.Godne podziwu
i pochwały, tym bardziej,ze robisz to nieprzeciętnie.
Pozdrawiam miło:) Podoba mi się jeszcze że "ludzie
przychylni,każdemu życzliwi"-to jest bezcenne:)

po takim przeczytaniu , nic tylko się pakować i jechać
:)

cudnie. i tak trzymaj.

Ladnie opisujsz swoje miasto :)

Witaj koleżanko:) Pięknie opisałaś swój Łuków, aż
chciałoby się przyjechać w te strony. Istne cudeńka,
bociany mnie najbardziej "rajcują". Czytam w
zachwyceniu, brawo Autorko. Jeszcze tu wrócę. Głosik
wlazł:)))

piękny wiersz - piękna wizytówka Łukowa - pozdrawiam:)

Polaku patrioto - dziękuję, ale ja tą całą wiedzę
encyklopedyczną mam w małym paluszku, he,he.Pisząc te
wiersze - przygotowałam się dokładnie, aby nie
przekłamać i dlatego korzystałam z wszelkich
dostępnych źródeł...

Zastanawiam się co te gamonie tam wyprawiają. Wczoraj
zostawiłem swój komentarz i głos. Niestety nie ma
śladu.

To dla Ciebie:

Łuków



Historia:
Nazwa Łuków jest prawdopodobnie związana z topografią
terenu i bierze początek od prasłowiańskiego rdzenia;
łąk-ług lub łuk - co oznacza nizinę, obszar bagnisty
wzdłuż rzeki, nie pochodzi zaś od nazwy powszechnie
używanej dawniej broni -łuku.
1233 - wczesnośredniowieczny gród kasztelański
strzegący w XII?XIV w. granicy przed napadami
Jaćwingów i Litwinów, położony na ówczesnym
pograniczu, wśród bagien i lasów stanowił ważny punkt
strategiczny.
1250-1257 - Bolesław Wstydliwy sprowadził do Łukowa
zakon templariuszy i poczynił starania o utworzenie
biskupstwa łukowskiego.
1264 , 1278 - W okolicach Łukowa stoczyli zwycięskie
bitwy z Jaćwingami Bolesław Wstydliwy w 1264 roku oraz
Leszek Czarny w 1278 roku.
Łuków w był przez wiele stuleci naturalnym centrum
historycznej Ziemi Łukowskiej, która początkowo
administracyjnie wchodziła w skład województwa
sandomierskiego, a od 1474 roku lubelskiego.
Pierwotnie obejmowała terytorium późniejszych
powiatów; łukowskiego, garwolińskiego, radzyńskiego,
części puławskiego i lubartowskiego, połowę
siedleckiego i skrawek mińskiego. W miarę rozwoju
innych miast lub z uwagi na sytuację polityczną
granice Ziemi Łukowskiej uległy zmianom, aby w końcu
dojść, do terytorium obecnego powiatu łukowskiego.
1369 - król Kazimierz Wielki nadaje prawo wolnego
miasta i obdarowuje jego mieszkańców gruntami.
1403 - Władysław Jagiełło nadał miastu prawo
magdeburskie.
Słynne miejscowe jarmarki ściągały kupców z odległych
miast Korony i Litwy, a nawet zagranicy. Stąd biegły
szlaki handlowe na Mazowsze, Litwę, na południe
Małopolski i na Ruś. Łuków stał się miastem zamożnym i
odgrywał dużą rolę gospodarczą w życiu kraju. Od XV w.
liczne skupisko Żydów; znacznie zniszczony w czasie
wojen kozackich i najazdu szwedz., W celu przywrócenia
rangi miasta po zniszczeniach wojennych sprowadzono i
osiedlono "za murami miasta" w 1629r. zakon
bernardynów, a w 1696r. roku zakon pijarów. Bernardyni
położyli duże zasługi na polu gospodarczym, m.in.
założyli fabrykę grubego sukna, czynną do 1812 roku,
natomiast pijarzy doprowadzili do bujnego rozkwitu
łukowskie szkolnictwo.
1701 - w zabudowaniach klasztoru utworzono kolegium,
które zasłynęło wkrótce z wysokiego poziomu nauczania,
a w 1733r. w jego sąsiedztwie powstał konwikt
(internat dla uczniów) dzięki fundacji pochodzącego ze
szlachty łukowskiej Biskupa Krakowskiego ks.
Konstantego Felicjana Szaniawskiego. Łukowskie
kolegium jako jedno z pierwszych w kraju wprowadziło w
życie program Komisji Edukacji Narodowej. Jego
wychowankami byli m.in. ks. Jan Krzysztof Kluk -
znakomity przyrodnik i teoretyk rolnictwa, ks.
Franciszek Salezy Jezierski - postępowy publicysta
doby Sejmu Czteroletniego, Bronisław Franciszek
Trentowski - filozof pedagog i publicysta oraz inni
sławni ludzie. Po trzecim rozbiorze Polski, miasto
znalazło się przejściowo w granicach zaboru
austriackiego. Odebrano mu wówczas wszystkie
dotychczasowe przywileje. Po krótkim okresie
przynależności do Księstwa Warszawskiego na mocy
traktatu wiedeńskiego w 1815 - Łuków znalazł się w
granicach Królestwa Polskiego jako miasto obwodowe
województwa podlaskiego. Obwód łukowski obejmował
znaczne terytorium, sięgające aż po Wisłę, z
Łaskarzewem, Osieckiem, Stoczkiem Łukowskim,
Żelechowem, Maciejowicami i Stężycą. Łuków z okolicą
stał się w tym czasie prężnym ośrodkiem myśli
politycznej oraz patriotycznej postawy społeczeństwa.


1831 - Łukowianie brali czynny udział w powstaniu
listopadowym, a pod pobliskim Stoczkiem Łukowskim gen.
J. Dwernicki stoczył 14 lutego 1831r słynną zwycięską
bitwę z wojskami rosyjskimi. Na przełomie
trzydziestych i czterdziestych lat XIX wieku Łuków
stał się miejscem działalności konspiracyjnej. W
1839r. działał tu Związek Patriotyczny zorganizowany
przez młodzież łukowsko-warszawską. Duszą organizacji
był Karol Levitoux - wychowanek gimnazjum łukowskiego.
W 1841r. spisek wykryto i aresztowano w Łukowie ponad
200 osób, z których 14 osadzono w cytadeli
Warszawskiej, gdzie Karol Levitoux poniósł męczeńską
śmierć. Bezpośrednim skutkiem wykrycia spisku było
pozbawienie Łukowa szkoły średniej, którą w 1844r.
przeniesiono do Siedlce.
1864 -Łukowianie chlubnie zapisali się w czasie
powstania styczniowego. Do wiosny 1865r. działała w
okolicy grupa ostatnich powstańców z ks. Stanisławem
Brzóską i jego adiutantem -kowalem z Łukowa
Franciszkiem Wilczyńskim, Po rozbiciu oddziału przez
wojska carskie i schwytaniu powstańców, ks. St.
Brzóskę i Franciszka Wilczyńskiego stracono w maju
1865r. w Sokołowie Podl.
Prawie cały wiek XIX charakteryzował się w życiu
Łukowa zacofaniem gospodarczym. Zmiany na lepsze
przyniosło dopiero zbudowanie linii kolejowych
Warszawa-Brześć w latach 1866-1867, Łuków - Dęblin w
1876 i Łuków-Lublin w 1893r. Druga połowa XIX stulecia
była ponadto obrazem pogłębiającej się rusyfikacji
oraz licznych represji.
1905-1907 - przez Łuków i jego okolice przeszła fala
niepokojów rewolucyjnych i walk o szkołę polską. W
sierpniu 1905r. podjęto uchwałę o utworzenie w Łukowie
gimnazjum, lecz wobec czynionych przez Rosjan
trudności musiano się zadowolić tylko Szkołą Handlową,

przekształconą w gimnazjum miejskie dopiero w 1918r. W
listopadzie 1905r. miasto było widownią strajku
szkolnego w sprawie wprowadzenia języka polskiego do
szkół.

1915-1918 - piękne karty zapisało społeczeństwo Łukowa
i powiatu w czasie okupacji niemieckiej. Zorganizowano
wówczas organy władzy samorządowej - Łukowską Radę
Powiatową oraz Radę Miejską, nie posiadającego żadnego
odpowiednika w całym byłym Królestwie Polskim.
Utworzona wówczas Milicja Obywatelska była jedyną
polską milicją na terenie trzech zaborów. W Łukowie i
powiecie działały: Konfederacja Polska i Polska
Organizacja Wojskowa, które w dniu 11 listopada 1918r.
rozbroiły garnizon niemiecki w mieście.
1918-1939 - Łuków mimo niewielkich osiągnięć
gospodarczych był przodującym miastem województwa
lubelskiego pod względem życia społecznego,
politycznego i kulturalnego, m.in. wydawano własne
gazety, działało Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe
"Ogniwo" z dobrze zorganizowanym teatrem. W 1933r.
uroczyście obchodzono jubileusz 700-lecia miasta, a w
1939r. społeczeństwo Ziemi Łukowskiej przekazało
kopiec - pomnik Henryka Sienkiewicza, usypany
niedaleko Woli 0krzejskiej miejsca jego urodzenia.
Stopniowy rozwój miasta przerwał wybuch II wojny
światowej.
1939-1945 -na terenie Powiatu Samodzielna Grupa
Operacyjna "Polesie" pod dowództwem gen. Franciszka
Kleeberga stoczyła w dniach 3-5 października 1939r.
ostatnią bitwę kampanii wrześniowej pod Kockiem i Wolą
Gułowską. Działania wojenne w 1939 i 1944r. oraz lata
okupacji przyniosły miastu olbrzymie straty ludzkie i
materialne. W Łukowie okupant zlokalizował zbiorcze
getto, w którym umieszczono Żydów miejscowych i z
innych miast, a nawet ze Słowacji, Węgier i Francji.
Ludność żydowską częściowo wymordowano na miejscu pod
pobliską wsią Malcanów resztę wywieziono do obozów
zagłady w Treblince i na Majdanek. W dniu 23 lipca
1944r. miasto zostało wyzwolone od okupantów przez
Armię Radziecką wspomaganą przez Oddziały Armii
Krajowej.
Jednak niemieckie bombardowanie przeprowadzone w
dniach 24 i 25 lipca 1944r. zniszczyły miasto w ponad
80%.
Ludność Łukowa z 12.785 osób w 1939r. zmalała do 7.894
osób w 1945r. W pierwszych latach powojennych życie
Łukowa cechowała stagnacja. Dopiero po roku 1956
nastąpiło ożywienie inwestycyjne. Powstały nowe
zakłady przemysłowe, osiedla mieszkaniowe i budowle
użyteczności publicznej. Łuków przekształcił się z
małego ośrodka lokalnego w miasto przemysłowo-usługowe
o dużym znaczeniu regionalnym, a nawet ogólnokrajowym.

Wyrazem tych przemian był szybki rozwój przestrzenny
miasta raz wzrost liczby mieszkańców, która już w
1964r. przekroczyła stan z przed wojny, aby w
następnym, ćwierćwieczu wzrosnąć jeszcze 2,5- krotnie.

Dziś Łuków jest miastem powiatowym liczącym 32 tys.
mieszkańców stanowi ponadlokalny ośrodek
administracyjny i usługowo-handlowy w
północno-zachodniej części woj. Lubelskiego.
Pozdrawiam serdecznie.
Jurek

Pięknie ewciaw.
Bardzo ładnie napisałaś ten wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)

Najpiękniejsze są nasze miejsca dziękuję za kolejny
wiersz o Twoim ukochanych stronach Łukowa - oddaje
głos ale jest niewidoczny.