Moja miłość
Wybacz że mówię o miłości
cóż można więcej uczynić
by się nie zgubić w samotności
bo bliżej Ciebie poprzez Ciebie
mogę już tylko w swym cierpieniu
które ma imię w nas wplątane
daję Ci ciało obolałe
serce i całą przyszłą moją drogę
czasami błądzę w tej ciemności
z czystej człowieka i dla człowieka
ludzkiej miłości
autor
Xenia1
Dodano: 2017-07-02 05:07:27
Ten wiersz przeczytano 1096 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (58)
Aniu dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie z
uśmiechem.
bo bliżej Ciebie poprzez Ciebie
mogę już tylko w swym cierpieniu- to bardzo smutne
Damahiel dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem.
smierc otwiera nowa milosc obracajaca wszystko w
lepsze w szarych katach zycia
Jastrzębiu 0707 dziękuję za sympatyczny wpis.
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem.
Panie Misiu wiem i rozumię. Pozdrawiam serdecznie z
uśmiechem.
Siringa miło mi Cię widzieć, dzięki za komentarz.
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem.
Wzruszająco szczery wiersz Pogody ducha i słonecznego
życia życzę Pomimo przeciwności losu .
Gubić się jest sprawą ludzką, ale nigdy tak bym nie
chciał. Pozdrawiam
nigdy dosyć o miłości
ładnie napisałaś serdecznie pozdrawiam
Witaj Bronisiu diękuję za komentarz. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem.
Miło o miłości. Każdy jej pragnie. Pozdrawiam Xeniu.
Leon.nela dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem.
znaleźć człowieka w miłości bywa sztuką trudną
Tańcząca z wiatrem dziękuję za piękny komentarz z
życzeniami. Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem.