Moja pierwsza Komunia Święta
Rok czterdziesty piąty, Niemiec już za
Odrą,
umęczony naród już głowę podnosi.
Dzięki Panie Boże, dzięki za Twą dobroć.
O pierwszej Komunii ksiądz w kościele
głosi.
Na kościelnym placu usiadły dzieciska,
a było ich sporo, bo roczników kilka,
każde w małych rączkach swój katechizm
ściska,
wszyscy zadumani, ważna każda chwilka.
Matki rozmyślały w co ubiorą dzieci
bo przecież na biało dziewczynki się
stroi.
Kawałek płócienka, biel firanki świeci
ratowała sprawę dla rodziców moich.
Zdejmują firankę nie ma na to sprawy.
Mama ją wyprała potem prasowała,
dodziała mi karczek i krótkie rękawy
i gotowa suknia pięknie wyglądała.
Nie miałam sandałków, ani innych butów.
Przecież to już lipiec, na dworze upały,
boso dużo chłodniej i może wygodniej.
Chciałam je pożyczyć, lecz matki nie
miały.
Z wianuszkiem mirtowym, dzianymi różami
dołączam do dzieci, co szły do kościoła.
- Ona nie ma butów - dziewczynki
krzyczały,
- chodźcie zobaczycie - któraś głośno
woła.
To mi na psychykę mocno zadziałało.
Najładniejsze buty swym dzieciom kupiłam
chociaż mi pieniędzy często brakowało
i zawsze na nóżki dziewczynkom
patrzyłam.
bronislawa.piasecka
Komentarze (35)
zgrabnie i wzruszająco upamiętniasz tamte czasy,
tradycje... pozdrawiam:)
piękne wspomnienia, pozdrawiam
Wzruszył mnie wiersz:)pozdrawiam
Broniu, Ty swoimi wierszami
Chwytasz za serce.
Pozdrawiam cieplutko:)
wzruszające wspomnienia zapadły ci głęboko w pamięci
...to były trudne czasy a ...dzieci jak to dzieci może
nieświadomie zrobiły ci przykrość:-)
wynagrodziłaś to swoim dzieciom:-)
pozdrawiam serdecznie
na psychikę* Broniu, kiedyś tak było, ale i dzisiaj
często się zdarza, że rodzicom brakuje pieniędzy na
chleb, a co dopiero na ładne buciki dla dziecka do
komunii. Serdecznie pozdrawiam.
piękne wspomnienia Broniu pozdrawiam serdecznie
Piękne wspomnienia a zarazem smutne
pozdrawiam pięknie:)
dziękuję za przywołanie i u mnie pięknych wspomnień z
radosnych lat dzieciństwa...
i pozdrawiam serdecznie:)
Ładny wiersz, te wspomnienia są najpiękniejsze z
dzieciństwa, mimo biedy. Pamiętam swoje wspomnienia
też bardzo dobrze. Pozdrawiam Bronisławo
szczerość porusza ..obraz tak wyrażisty,że łzy w
oczach..pozdrawiam
A moja Komunia w latach pięćdziesiątych też była uboga
+)
Nie było łatwo...
Miłego wieczoru, Bronisławo :)
Broneczko! popłakałam się czytając Twój wiersz! moja
Komunia była już troszeczkę inna, ale skromna, takie
były Komunie w latach sześćdziesiątych! nie to co
dzisiaj! priorytetem są drogie prezenty, nie ma to nic
wspólnego z wiarą, tylko wielką pompą i pychą! ktoś
powie, takie czasy, to nie czasy, to ludzie tworzą te
czasy!
Cieplutko pozdrawiam Broneczko:)
Twój wiersz Broniu chwyta za serca
jakie to były wtedy ciężkie czasy
Ja to już dziecko powojenne
i znam to tylko z opowiesci, filmów czy z ksiażek
pozdrawiam serdecznie:)