Moja samotność
Dla wszystkich tych, którzy wiedzą czym jest samotność...
Znów siedzę na moim krześle...
Ukochanym...
Wyglądam znów za moje okno...
Przeźroczyste...
I wspominam...
Wszystko przemija....
i tylko okno, krzesło
i drzewo za oknem...
trwają...
Wszystko przemija...
chmury, wiatr,
miłość i nienawiść...
Wszystko przemija...
a wspomnienia...
jak to drzewo...
trwają wciąż niezmienne...
Wszystko przemija...
a z mego drzewa
opada powoli
ostatni
liść nadziei...
Wszystko przemija...
i
kap...
kap...
spływają krople deszczu
po gałęzi mojego
wspomnienia...
Pamiętajcie o Nadziei, Ona jest matką głupich, ale jak każda matka... Kocha swoje dzieci
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.