Moja Warszawa
Do Ciebie Warszawo ulatują myśli moje
Tu, z innego miasta – z Poznania.
Tu moja przyszłość, małżeńskie podboje
Ja zawsze pełny dla Ciebie oddania.
Ty przygarnęłaś mnie do piersi jak matka
I utuliłaś każdy dzień młodości mojej,
Więc krzyczę stąd, z innego światka:
- Bądź zdrowa! Żyj w świetności swojej!
Tęskno mi za Tobą miasto ukochane,
Krzyczy ma dusza w rozpaczy.
Jak dziecko od kołyski zabrane
Ze strachem, że Cię nie zobaczy.
Choć dzielą nas odległości
Myśli moje rozwijają swe skrzydła
I lecę z wiatrem w miłości,
By ujrzeć Ciebie i Twe malowidła.
Dziękuję Ci Warszawo za dni spędzone
Dziękuję matko – droga niewiasto.
W Tobie me serce jest zostawione,
Tyś mą przeszłością – Tyś moje
miasto...
Komentarze (1)
Piekny w wymowie!/ czuje ta tesknote/ widze z punktu
widzenia podmiotu/ a ze sama jestem oddalonA o tysiace
km od domu ktorego nie widzialam ponad trzy Lata/
wiersz trafia celnie! /