Moja wedrowka...

Ide przez zycie
Po ulicach niespelnionych marzen,
Z torba niezapelniona.
Jest w niej teczka mysli z przeszlosci,
troche doswiadczen...troche zapomnianych uczuc.
Chodze po zatrutym miescie labiryntycznym,
Wdycham zatrute powietrze...
Dusze sie.
Moja nieokielznana dusza
Wymyka sie gdy zasypiam.
Odpoczywa od ciala, od rzeczywistosci...

Gwiazdy i sny sa moim zbawieniem.
Muzyka jest moim pocieszeniem...
A co mym przeznaczeniem?
Smierc na pewno,
Lecz co jeszcze?...
Czy czeka mnie tylko
pusty egzystencjalno-wegetacyjny zywot,
Czy cos wiecej?...
A jesli juz bylo, lub jest?...

Slepcy z nas.

autor

ciemneswiatelko

Napisany: 2006-04-20 Dodano: 2006-04-21 16:00:05

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie