Moje istnienie

Dotknąłem wiatru spacerując doliną cienia
okłamując siebie, że czas jest moim sprzymierzeńcem.
Piłem wino z fontanny nadziei
wierząc ,że jutro- czas zagoi rany.
Odkrywałem lądy których nie ma na mapach świata
lecz teraz są one wyryte w mapie mego życia.
Okradałem słońce z promieni każdego dnia
myśląc że noc nie nadejdzie nigdy.
Rabowałem uczucia dawane mi w nadmiarze
kąpiąc się w szaleństwie rozpusty.
Gardziłem miłością stukającą do serca
łudząc się że przyjdzie kolejna.

Dziś rzucam kamieniem w wodę
by się wzburzyła.
Stojąc daleko od niej … daleko na brzegu
Bojąc się własnego odbicia w jej lustrze.

autor

niewidzialnypasterz

Napisany: 2009-12-19 Dodano: 2009-12-21 15:56:11

Ten wiersz przeczytano 1113 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie