Moje martwe rozkosze
tam gdzie jest ból
lęk i noc
płacz i łzy
tam gdzie jest strach
trwoga i chłód
smutek i krzyk milczenia
nocami przemykam samotnie
szukając ukojenia wśród zmarłych
i cicho łkam nad losem nieszczęśników
i po cichu szepce im czułe słówka
zdejmują z siebie odzienie
ogarnia mnie chłód
zapach śmierci i krew na policzku
kocham ich i nienawidze
za uzależnienie i rozkosz
w jakiej się przez nich znalazłam
-moi martwi kochankowie, dla których
oddałam swe życie...
Dla Karen
autor
Voodoparunia
Dodano: 2005-06-23 11:44:10
Ten wiersz przeczytano 710 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.