moje mieszkanie jest jak

moje mieszkanie jest jak
podziurawiony brzuch



jak twarz
z otwartymi ustami, nozdrzami
oczodołami,
kanałami słuchowymi
i jakimiś porami
na skórze



twarz chrapiącego
twarz oddychającego
twarz patrzącego
twarz krzyczącego



przez wszystkie OTWORY
do środka wjeżdża ulica



jadą po mnie ciężarówki
gigantyczne tiry gniotą mi dłonie
i stopy
i klatkę piersiową



na nadgarstkach,
powiekach
i wewnętrznej stronie ud
mam ślady opon



ulica ma wytrysk
we wnętrzu mojego mieszkania
zachlapała mi meble
na ustach mam jej plemniki

oblizuję się




jestem jej smakiem
jej
esencją



jestem autostradą
linia moich ramion
kreski rąk, nóg, kręgosłupa, szyi
są drogami



zmiażdżonymi przez ciężarowe,
dostawcze, karawany, nudne
tramwaje

autobusy
i inne słoniowate



jestem korytem
wypełnionym po brzegi
czarną stalową tłustą krwią

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2011-07-07 21:14:30

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie