Moje słowa i nic więcej

Moje słowa i nic więcej

Księga na wietrze
kartkami tańczy
owiewa ją wiatr ukazując zapisane stronice
ileż tam było bólu, ile miłości jak rodzynek w cieście

Droga piechura idącego szlakiem półwiecza-
kresu dobiega
ubiera oczy w przeszłość za plecy spogląda
by poszukać resztki siebie, mruży oczy, wygląda

Nachyla się nad księgą,
by znaleźć strzęp siebie samego
znajduję kartki puste -życia nie zapisanego

Wielu z nas przemierza dróg wiele
wybiera nie zawsze trafnie
są drogi na których nie znajdziesz kamyczka
pod swymi stopami
inne zawalone głazami -trudnościami

Na jednej nich sami przyjaciele i cienie od słońca
druga szara bezludna w zawijasach biegnąca
Los nas w życiu nie oszczędza
I wielu prawie wszystko zabiera

W pięknie przemierzać drogi życia
tyle w niej dobra prawdy, uciekać od zła
Bo los może być dla nas łaskawy
Byś skromnym, nie szukać tylko bogactw, sławy

Pisząc te słowa chodzę po moim ogrodzie
zrywam w nim kwiaty
w piękno je stroję, ozdabiam w wstążki
żeby iść z pięknymi słowami do ludzi

Czynie to, by dziękować za ich uśmiech ,za to ze istnieją
Kwiatami obdarowuje , bo do mnie się śmieją
W bukiecie przeważają kwiaty frezje
moje ulubione pachnące, skromne - szczere


Autor:knipser-slonzok
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

autor

slonzok

Napisany: 2011-02-05 Dodano: 2011-02-13 07:16:49

Ten wiersz przeczytano 745 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie