W mojej krainie. Faszystom...

W mojej krainie nie ma miejsca dla faszystów spod znaku waluty.
Dla karierowiczów i gnid nauczonych jedynej modlitwy. „Ojcze nasz, chcę więcej i obym nigdy nie stracił swej dumy!”
W moim kraju, potomku Adolfów i inkwizytorów,
zetnę ci łeb mieczem sądu. Tu jam jest Bogiem. I zaprawdę, będziesz umierał powoli.

W mojej krainie nie będzie kluczy francuskich i schematów maszynowej techniki.
Żaden monitor nie będzie nas katalogował. I nikt nie dostanie numerem w pysk. I nikt nie będzie nikim.
W mojej krainie nic nie kosztuje. Wszystko darowane po równo i bez limitu.
Opadną kajdany, spłoną lektyki morderców, religie przepadną razem z korytem dla niewolników.
Jam jedynym, tylko po to, by pilnować,
by żadne ścierwo nie urwało nam głów. By nie wstąpiło tu z Chaosem na dłoni.

To kraina miłości i wyzwolenia. Spełnionych marzeń i wiecznego szczęścia w studniach bez dna.
Każdy będzie taki sam. Każdy u siebie. I nikt nie odbierze mu oczywistych praw.
Najzwyczajniej w świecie. Ludzie stworzeni, by być z sobą i dla siebie.
Ale już bez tych spracowanych rąk i systemu Królów. Bez portfeli i cierpienia w imię zbrodniarzy trzymających berła.

Żadnej dyktatury, nie bój się człowieku.
Ja tylko będę strażnikiem. Żeby nie przybłąkał się żaden naprawiacz bytu. Żaden polityk, prorok, papież, czy święty.
Nie będzie tu miejsca dla tych, co dziś rządzą strachem człowieka i liczą złotówki.
Dla strategów koniecznych wojen i walczących z wrogiem spoza granicy własnej d.py.
A jeśli pojawi się jakiś, nie będzie litości, niestety, poleje się krew zbrodniarzy.
Już czeka na skraju krainy, specjalne łoże dla nich. By nigdy nie zasnęli, krzykami żałując za pożądanie władzy.

I tu się pojawia pytanie, Kim jesteś, jeśli miłością nawołujesz, lecz miecz zawsze gotowy i tortury dla ścierwa?
W mojej krainie, na straży stanę. I możesz mnie potępić. Ale osądzę każdego, kto nie ma w sobie człowieczeństwa.
Tutaj to my jesteśmy mięsem armatnim, tutaj nas się katuje i trzyma za mordy ociekające krwią,
Tam nikogo nie zapraszam na siłę. Ale wstęp wzbroniony dla tych wszystkich, co by chcieli mieć kolekcję ludzkich, zniewolonych rąk.

autor

rebel

Napisany: 2010-11-06 Dodano: 2010-11-06 07:40:24

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie