Monolog

Nie pragnij łaski, nie kupuj litości,
są tą fałszywą odmianą kochania,
dając swą miłość skazujesz się pościć,
gdy ktoś ci swojej nieskory dać w zamian.

Na ignorancję odpowiedz uśmiechem,
znaj swoją wartość lecz się nie przeceniaj,
bądź sobą choćbyś wzbudzał w innych niechęć,
kieruj się sercem i głosem sumienia.

Gdy jesteś szczery nie jesteś samotny,
ze swą miłością nie kryj się po kątach,
a zaufania innych będąc godnym,
zawiścią ludzką myśli nie zaprzątaj.

Zawsze, na wszystkich otwartą miej duszę,
a głosem serca kierując się w tłumie,
z tych urokliwych dla oka pokuszeń,
kochaj tą jedną która cię rozumie.

autor

karat

Napisany: 2011-07-20 Dodano: 2011-07-20 06:14:12

Ten wiersz przeczytano 1120 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie