Monolog z ukochanym w tle

Zajrzyj w moją duszę,a zobaczysz tam siebie.
Nic nie widzisz?
A szkoda...
Może oślepia Cię moja nieskazitelna uroda?
Przecież coś Ci się we mnie podobało?
Coś Cię we mnie zachwyciło,
Czy to co między nami było to nie była prawdziwa miłość?
Nie potrafisz odpowiedzieć??
Milczysz jak zaklęty,
Nie bój się,to nic,
wiem,że nikt nie jest święty.
Tylko czemu Ty nie czujesz skruchy?
Dlaczego nie umiesz mnie przeprosić?
Czy wciąż mam stać w oknie smutna,
a moje oczy gorzkie łzy rosić?
Ach,już wiem czemu milczysz,
czemu jesteś taki blady,
Bo się boisz,że Cię wydam,
że wyjda na wierzch Twoje zdrady.
Myślisz,że jestem głupia?
że nie dam sobie rady?
Nie wiesz nawet jak bardzo się mylisz,
nie masz pojęcia w jakim jesteś błędzie,
Jeśli tylko spróbujesz mi wejść w drogę
to zemsta słodka będzie.
Więc uważaj mój kochany,
bo nie jestem taka cicha.
Będziesz probował mnie oszukać,
ja się zezłoszczę
A Ty ze strachu w przestworza będziesz zmykać.

Więc uważaj,bo jak się zezłoszczę jestem zdolna do wszystkiego.

autor

Osamotniona20

Napisany: 2007-08-30 Dodano: 2007-08-31 16:38:19

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie