morderczy poranek

idziesz przez całkiem bezimienne miasto
w którym najwytrwalsze latarnie nadziei gasną
gdzie krew zbratała się ze łzami rozpaczy
a duszom towarzyszy los biedaczy

żebrają serca miłości w kapelusz
trzymają na sobie kartki ile to już
tu siedzą w tym smrodzie
gdzie ludzi prawdziwych nie topi się w wodzie

zabija się prosto bez wysiłków żadnych
bez pieśni, bez myśli i bez słów ładnych
zostawiając jedynie duszy strzępy
leżących w błocie koło śmieci sterty

tam papier, gazeta tu kot zdechły leży
przejdziesz obojętnie – od ciebie zależy
pobite marzenia na klatce schodowej
zapomniały już dawno o miłości domowej

chwiejnym krokiem po brudach życie idzie
oczy ma puste a dusze na speedzie
ląduje w kałuży krwią wypełnioną
bo nie wygrało bitwy z mamoną

słońce gaśnie bo patrzeć się wstydzi
jak każdy anioł z życia wciąż szydzi
smołą pokryte skrzydła odwiecznych
ich oczy spływają krwią serc walecznych

zabij – krzyczą nie winni w stronę tych winnych
zrób tak by było miejsca dla innych
więc zabij niech krew popłynie autostradą
wprost do celu gdzie kończy się paradoks

gdzie kończy się życie paradoksem zwane
ludziom przez ludzi wciąż odbierane
gdzie drzewa czerwoną krwią karmią się
nie znając nawet co to słońca cień

a wszystkim kieruje ich jeden bóg
tak wielki jak żaden dla serca dług
w morzu trupów wciąż się krwawo cieszy
że ma aż tyle podanych rzeszy

wstępują w szeregi anioły bezskrzydłe
wrzucając do śmieci swe serca przebrzydłe
żegnając się z życiem mur miłości burzą
i wiedzą dobrze te kłamstwu służą

więc strzeż się anioła co skrzydeł nie ma
a jego serce w obłudzie trwa
bo zabije cie brutalnie w sekundy ułamku
tak jak zabiłeś mnie dziś o poranku

autor

kalineczka

Napisany: 2005-08-15 Dodano: 2005-08-15 00:17:53

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie