Mort

Rozebrałaś mnie do naga
Z moich małych tajemnic
Kroplami jeszcze gorącej krwi
Próbowałaś się nasycić

Delikatnie oddzielałaś skórę
Od białych kości…
Pamiętam twoją złość
Gdy mocniej szarpnęłaś
I rozerwałaś żyły

Nie wiedziałaś co zrobić
Z rakiem mojej prostaty -
- Tak bardzo ci się spodobał
Że chciałaś go ukryć w sobie

Patrzyłaś na moje oczy
Mówiąc że zawsze chciałaś
Być chirurgiem…
Płakałaś że zamiast skalpela
Dali ci zardzewiałą kosę

Ale palce posłużyły ci za ostrze
Z mistrzowską precyzja
Dodałaś mi piękności
A ja ci animuszu do dalszej pracy

Czułem twój zimny oddech
Gdy klęknęłaś nade mną
I rozkładałaś na czynniki pierwsze
Moją tożsamość
Szeptałaś mi do ucha nic się nie bój

Potem z uśmiechem wstałaś
I powiedziałaś że ofiara spełniona…

Zapomniałaś o profanacji mojej duszy

autor

Nil Admirari

Dodano: 2005-01-26 11:42:09

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie