Morze błękitne

10:07

Morze, błękitne fale Twoje brzegi rwą.
Rzeźbią jak dłutem w skale.
Każda kropla podobna do drugiej,
A jednak pozostawia inny, własny ślad.
Słony posmak unosi się w powietrzu,
I oczyszcza duszę z dręczących ją myśli.
Zagarniasz całym swym ramieniem wszystko,
Co znajduje się w Twoim zasięgu.
Jesteś podwodnym rajem,
Dla istot tam żyjących.
Dajesz tlen i pokarm, jesteś lekiem,
Na wszelakie dolegliwości.
Szumem kołyszesz myśli i pragnienia,
Uspokajasz najbardziej drapieżne sny,
I odganiasz koszmary.
Stajesz się tematem wielu malarzy,
I natchnieniem poetów.
Jesteś jednym z cudów,jakie dały,
Początek ówczesnej Ziemi.
Bądź sobą po wsze czasy,
I nie zmieniaj się.
Trwaj i bądź niepowstrzymane,
Nieposkromione, niezłomne.
Bądź przystanią, do której,
Warto wracać nawet myślami.
Bądź nadal tym cudem,
Początku istnienia, bądź niezmienne.

autor

spandrx

Napisany: 2013-02-03 Dodano: 2013-02-14 11:02:31

Ten wiersz przeczytano 1115 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie