MOST
życie jak rwąca rzeka
nie ogląda się do tyłu
na nikogo nie czeka
zakręca
a przy urwisku
na odległość plusku
My
czy damy radę
przejść razem
na drugą stronę
gdzie wieczność
wycisza nurt rzeki
nadzieja naszym mostem
zbudowanym marzeniami
a wiara barierą
stąpamy po nim
lekko jak motyle
gdy miłość jest z nami
a gdy się oddala
idziemy chwiejni
jak ślepcy
czy pozostanie z nami
doda nam skrzydeł
czy w wierze wytrwamy
autor
grażyna-elżbieta
Dodano: 2012-02-21 09:08:48
Ten wiersz przeczytano 937 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Damy radę!!!!Pozdrawiam cieplutko+++
No różnie z tym bywa. Czasem rwie a czasem wolno toczy
swe wody. Zależy od punktu widzenia i...siedzenia,
albo ruchu. A ten most również jest chwiejny i raz
znika a innym razem jest widoczny jak na dłoni...
Takie jest życie....Pozdrawiam serdecznie.
nie raz wracam na most ten wspomnień
pozdrawiam serdecznie:)
Ci którzy pójdą mostem będą mieli łatwiej, gorzej z
tymi którzy przeprawiają się wpław. Uciekł ogonek z
"radę". Pozdrawiam.