Dusza

Kwitnąca wiedza mej osobowości,
jest na dnie mej świadomości.
Odludny zakątek mej duszy,
osłabiony łamami
literackiej katuszy.
Cześć mej pamięci
ku pamięci,
pamięci ku
Panie co z nas zostanie.
Czy ten okruch niewiedzy,
Czy może szum ulotnych skrzydeł wiedzy
A może nagrobek
A może nic.
Co potomnym damy
jaką nić.
Nie masz serca,
nie masz dwa,
czy pamięć nam coś da.

Dla ukochanego już nieobecnego dziadunia Władysława Skarbek od wnuczki

autor

Beatris

Napisany: 1998-08-09 Dodano: 2007-12-13 08:00:45

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie