Motyl

Nastał piękny dzień listopadowy
Obudziłam się pełna nadziei
Ale serce przepełnia gorzka gorycz
I nie może się wyciszyć ani uspokoić
Chcąc się rozchmurzyć i nieco ukoić
Pragnę przywieść na myśl wspomnienia przyjemne
I w mych oczach pojawia się obraz tajemny
Kiedyś, już nie pamiętam kiedy to było
Unosiłam się niby motyl na tęczowych skrzydłach
Lekka, roześmiana z liliami we włosach
I nie zdawałam sobie z tego sprawy
Że życie to nie czarujący taniec motyla
ani przepiękny śpiew skowronka
Ani nawet nie błękitne niebo malowane tęczą
Ukazujące się po groźnej, piorunującej burzy
Życie to dzień powszedni i jego codzienne troski
To codzienna bezradność i niemoc i rozczarowanie
I nie wiadomo skąd strach przed drugim motylem
Który w moim sennym wspomnieniu
Unosił się na swoich, usłanych nadzieją skrzydłach
I chociaż te dwa motyle lgną do siebie
Jak para kochanków to jednak coś ich dzieli
Czy znajdzie się ktoś, kto tym motylom pomoże
Odnaleźć miłość i dawne nadzieje
A może oni sami w splecionych ramionach
I na własnych skrzydłach uniosą się wysoko
Ponad codzienność i zrozumieją, że to oni
Że są tacy sami, tylko że spowici ciemnymi chmurami
I tylko od nich zależy czy te złowieszcze chmury
Rozgonią słowem dobrym na cztery świata strony
I wtedy dopiero znajdą dawne ukojenie i moc dawnej miłości

autor

W.G.

Napisany: 2006-11-02 Dodano: 2009-04-21 09:24:13

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie